Valse d’ Automne

 

Gottfried Benn

Valse d’Automne

 

prevod Brane Senegačnik

 

 

 

Das Rot in den Bäumen

und die Gärten am Ziel-,

Farben, die träumen,

doch sie sagen so viel.

 

In allen, in allen

das Larvengesicht:

“befreit – zum Zerfallen,

Erfüllung – nicht.”

 

An Weihern, auf Matten

das seltsame Rot

und dahinter die Schatten

von Fähre und Boot,

 

die Ufer beschlagen

vom ewigen Meer

und es kreuzen sich Sagen

und Völker her,

 

das Locken der Frühe,

der Späte Sang

und der große

einsame

Untergang.

 

Der Farben so viele,

die Kelche weit,

und das Ziel der Ziele:

Verlorenheit.

 

In allen, in allen

den Gärten am Ziel,

befreit zum Zerfallen,

der Farben so viel.

 

 

 

Rdečina v drevesih,

cilj sredi vrtov –

sanje so v barvah žarečih,

a tiste, ki vse povedo.

 

Povsod, povsod obraze

zdaj vidiš maskaste,

»svoboden – da propadeš,

za izpolnitev – ne.«

 

Po ribnikih, po tratah,

ta čudni žar rdi,

in zadaj senca pada

s čolnov in plovil,

 

V meglici vekoviti

se zgublja morski breg,

tu križajo se miti

in ljudstev blodni tek,

 

čar zgodnosti mami,

poje pozni zvon,

tu veliki

samotni

je zaton.

 

Barv neizčrpno obilje,

v daljavi čaš lesket,

in cilj vseh ciljev:

izgubiti se.

 

Daleč, tam daleč na cilju,

glej, sleherni vrt:

barve v neizčrpnem obilju,

svobodne za smrt.